Totoy No. 1 vs. Kuya No. 1

Totoy No. 1 (yung naka-red):

Kuya No. 1 (naglalanding state niya):

Totoy No. 1 (pa-cute na state):

Kuya No. 1 (nagtataksil state. yan kasi yung gf niya na crinop niya LOL):

Updates sa mga 'to: WALA. Pero kay Potter meron. Ayun. Inaaway ako. Tsktsk...

I'm deleted. Fine!

Someone deleted me on his Facebook list of friends and phone book. Sige lang. Bahala ka sa buhay mo. Pero gusto ko malaman mo na hindi ako natutuwa.

Introducing...Totoy No. 1 :-)

Update/s:

Naging okay kami ni Kuya No. 1 after his birthday. In fact, marami na rin ang naganap na inuman/videoke sessions with him and his friends. Naging okay pa nga kasi this time, mas naging open na kami parehas. I'll ask him if hot si ganito or cute si ganitong guy tapos siya he'll ask me kung okay si ganitong girl.

Pero mas naging close ako ngayon kay "Totoy No. 1", twenty year-old friend ni Kuya No. 1. Siya yung nirereto sa akin ni Kuya No. 1 nung halos deads-na-deads pa ako sa kanya. Mas na-appreciate ko siya nung inasikaso niya ako nung time na maagang umalis si Kuya No. 1 sa aming routinary inuman moments. Tapos lagi niya akong tinetext unlike Kuya No. 1 na dahil Smart subscriber daw siya e nanghihinayang magtext sa akin na isang Globe subscriber. Bullsh*t. LOL

Dumating na sa point na kino-consider na ako ni Kuya No. 1 na bestfriend. Yuck. Pero sinakyan ko na lang.

In one of our pinakamasayang inuman moments, na-mention ko kay Kuya No. 1 na 'pag naging kami ni Totoy No. 1, siya bilang "bestfriend" ko ang unang makakaalam. Ayun. Nag-walk out. Ako naman, clueless.

Sa mga sumunod na araw, sinumbatan na ako ni Kuya No. 1 na may "favortism" daw ako. Bakit daw si Totoy No. 1 lagi ko tinetext eh siya, naturingan ko pa naman daw bestfriend e hindi. I ignored him that time kasi tangina naman alam ko naman na hindi siya magrereply. Nainis ako.

Last week, Tuesday night. Maaga ako nakatulog. Sila pla ay umiinom/nagbi-videoke kasi birthday nung isa sa mga friends niya. Tinext ako ni Kuya No. 1 na sumunod. Tinext din ako ni Totoy No. 1. Pero wala ako na-replyan ni-isa sa kanila kasi tulog na nga ako. Duh! Nagdamdam si Kuya No. 1.In fact, ang kwento sa akin nung isa naming friend eh nung nalasing na si Kuya No. 1 eh hiniram yung cellphone ni Totoy No.1 para i-check kung nagreply ako. Umaga na sila natapos maginuman. Ako naman, pagkarating ko sa office eh tinext ko agad silang 2 at nagso-sorry kasi hindi ako nakasunod last night. Ping! On-line sa facebook si Kuya No. 1. "Nakakatampo ka. Hindi na ako magpapakita sa iyo." I was like...okay! Bahala ka sa buhay mo. Sabi ni Totoy No. 1, pinilit daw mag-OL ni Kuya No. 1 kahit bangag pa para lang sabihin yun sa akin. Susme.

Last Friday, late na nang in-invite ako ni Totoy No. 1 na uminom. Pero dahil sabik ako sa alak nun, pumunta ako. Sinundo ako ni Totoy No. 1 sa gate ng subdivision nila. Tapos surprise! si Kuya No. 1 nagtago lang pla sa isang poste sa susunod na street. "Shit". Yun lang nasabi ko. Si Kuya No. 1, binigyan ako ng smirk tapos umalis din. Tinanong ko si Totoy No. 1 kung saan si Kuya No. 1 pupunta. Hayaan ko na lang daw. Fine.

Wala pang 30 minutes, may I appear si Kuya No. 1. Nagmabilisang ligo at nagbihis pla. Nagpagwapo. Bwahahaha. Obvious talaga. Nag-attempt siya na lumapit sa akin pero 'di naman ako mawala sa tabi ni Totoy No. 1. Ang dami kasi namin pinagke-kwentuhan. As expected, nanahimik na naman si Kuya No. 1. Mabilis ako nalasing. Nung nagpaalam na ako para umuwi, tumayo si Kuya No. 1. Feeling ko gusto ako ihatid. Pero inakbayan na ako ni Totoy No. 1 at siya ang naghatid sa akin.

Ayun ang updates. Close na close na kami ni Totoy No. 1 at feeling ko galit sa akin si Kuya No. 1. Shit.  :-(

Friends pa rin? :-)

Dear March 18, 2011 (Friday),

I will never forget you. Ever.

You are the last day of UPLB Fair. You are the most awaited date for UPLB grads who seldom visit elbi. You paved way for me and my elbi friends to hang out, talk, eat, smoke, drink, etc. (*wink). Just the thought of you approaching made me really excited and file a vacation leave a week in advance. I am always there for you, save for that 2007 FebFair I missed (binulutong kasi ako. LOL).

But this time, it will be different.

You share an event this day, which recently became significant to me. It was Kuya No. 1's birthday. His 22^nd birthday to be specific.

Since Monday (February 14), I’ve been thinking really hard on where I should be. My elbi friends are expecting me to be there. We have so many things planned for this day. Tuesday, my friends knew about my dilemma. They were pretty much upset about it. “Jackfry” warned me that If I would not make it, our friendship will be over. I knew that this is not that serious as it appears to be but I just cannot disappoint him. Not on this time when he’s been going through tough times and I could not convince myself that he, being one of my closest elbi friends, will understand me If I won’t make it to elbi.

And so I went to elbi. Half-heartedly. I was in elbi but my mind (urgh, ok, heart) was somewhere else. I was wondering what has been happening on  Kuya No. 1's bithday party. You see, I became so attached to the new “tropa” (see my “Live a Happier Life” post) that I nearly missed elbi fair for them. Kuya No. 1 personally invited meto attend his bithday celebration a week earlier. In fact, he was the one who put his birthday on my phone’s calendar. I never informed him that I won’t be on his birthday party and that I will be in elbi. I want him to get mad at me for not making it to his birthday party. Crazy right? Maybe I just want him to notice my absence and eventually demand my time. But came the night of his birthday, he never texted me at all. I nearly burst into tears. Thank God I’m with my elbi friends who comforted me.

One of Kuya No. 1’s friend who acted as a spy for me informed me that the reason why Kuya No. 1  is not texting me is because he is with his girlfriend. I felt bad. Parang naiwan ako sa ere. Parang nagamit lang ako. Bobo. Sh*t.

I never really enjoyed FebFair because of what he did to me. But that helped me to arrive at a decision which proves to be right to-date.I bid goodbye to my other SIM card containing his number which ideally should mark the end of those damn awesome days with Kuya No. 1.

Thank you March 18, 2011.

-----

Updates:

(1)   I’m sooo over Kuya No. 1. 

(2)   I don’t have Kuya No. 1's number anymore. I never asked for his number. But we are still FB friends. We chat whenever we’re both on-line.

(3)   We are okay as friends. I initially thought of forgetting him and the tropa as If they were never my friends. Pero ang bigat. Ang hirap. Moving on is difficult if the other party remains bitter. We both agreed to preserve the friendship: a win-win case which works both on our advantage to-date. At least now, we still have “friendship” between us.

All the lessons I’ve learned through this whole experience may be put as follows:

1.      There are cases where HUMAN A fell in love with HUMAN B but could not love the former in return for some reason (e.g., not ready yet, ‘di talo, etc.) is normal.

2.      If HUMAN A and HUMAN B started out as friends, they may still remain as friends after all what happened. In most cases, this proves to be beneficial for both parties involved.

3.      If HUMAN A remains persistent about what he/she feels for HUMAN B, there is nothing wrong with HUMAN B. HUMAN A, being a friend in the first place, should understand him.

4.      In certain cases, there will be other HUMANS C-Z (who might be friends with HUMAN A and/or B) that might get involved in the scene. This is normal. Remember HUMAN B, HUMAN A is madly in love with you. There is some tendencies for HUMAN A to feel protective and possessive of you. But all will be well. Napaguusapan naman yan e.

Eto ang tragic:

5.      HUMAN B decides to avoid HUMAN A. Avoidance may soon lead to disregard. Yes, HUMAN B lost a lover. But at the same time, HUMAN B lost a friend. And depending on how “mean” HUMAN B treats HUMAN A, HUMAN B might soon find himself an enemy. Who wants an enemy?

Treasure friendship. This is one way of living a happier life. J

Karma ko 'to. :-(

Last week, hindi man lang ako nakatanggi sa mga pagyayaya mo. Lunes na lunes, sinamahan kita uminom. Eh ano kung hindi ako naka-pasok ng office the following day? That same day, nag-decide ako na igi-give up ko na ang kagaguhan ko sa iyo. Feeling ko kasi, joke lang ako sa iyo. Hindi kasi ako naniniwala na pwedeng maging tayo o seseryosohin mo ako. 

Nung friday, nagyaya ka na naman. Naiinis ako. Sa sarili ko. Kasi nakapagdesisyon na ako na burahin ka na sa buhay ko. Pero wala. Hindi ko pa yata kaya. Kaya gaya ng dati, walang pagaalinlangan ako na sumama sa iyo kahit na 'di na ako makagulapay sa sobrang pagod. Sige lang. Tinanong kita kung bakit nagyayaya ka na naman considering na nung Lunes, magkasama na tayo. Sabi mo, pupunta ka na kasi ng Olonggapo para doon mag-trabaho. Matagal tayong hindi magkikita. Kaya gusto mo sulitin ang pagkakataon na makasama ako. Mushy. Pero pinaniwalaan kita. Sincere kasi ang pagkakasabi mo.

Sinasadya ko na hindi talaga tumabi sa iyo. O kausapin ka ng sarilinan. Dumistansiya ako. Mas pinili ko makisalamuha sa mga friends mo na alam kong tuwang-tuwa sa akin. Hanggang ngayon, panghahawakan ko yung sinabi nila na ako ang coolest "ehem" na nakilala nila. Masaya ang palitan naman ng mga kwento. Ikaw, nananhimik ka lang sa isang tabi. May sariling mundo. Habang nagsasalita ako, hiniram mo pa ang cellphone ko. Nag-type ka ng "kamusta na kayo ng bf mo?". Nang ibalik mo sa akin ang cellphone ko, nagulat ako. Tinignan kita ng masama. "Huh?". Pero ikaw, nanatili ka lang nakatingin sa akin. Mata sa mata. Putang ina, natunaw ako. “Kami pa naman. Bakit?”. Natigilan siya. Malungkot. Hindi na siya nakasagot. At dahil hindi ko nakuha nag sagot na gusto kong marinig sa iyo, sumimangot na din ako.

Hindi na kinaya ng pantog ko ang dami ng beer na nainom ko. Kailangan ko umihi. Habang naglalakad palayo sa mesa na pinagiinuman natin, sumunod ka. Inalalayan mo ako. Hindi ka pa masyado lasing nun. "Bakit ka nagagalit sa akin, 'di ba dapat ako ang mas magalit sa iyo?". Hindi pa nag-sink in sa akin nun na gusto mo na ng personal at seryosong usapan. "O bakit ka din nagagalit?", ganting hirit ko. "Bakit hindi mo ako tinatabihan? o kinakausap?". Sinabi ko ang dahilan ko. Tinanggap naman niya. Bago pa tayo makabalik, OK na tayo.

Lumipat pa tayo ng bar. Gusto ko at ng mga kaibigan mo kasi na mag-videoke. Habang nagaagawan ang mga kaibigan mo ng mic, kinausap mo ako. Dahil na rin siguro sa ingay, halos itapat mo na ang bibig mo sa tenga ko para lang itanong na "O ano na?". Ibinalik ko sa iyo ang tanong mo. "Seryoso ka ba sa akin?". "OO". Malakas ang pagsagot mo. "Ikaw?". Hindi ko na napigilan ang sarili ko na magsabi ng nararamdaman ko. "Gago, seryoso ako sa iyo. Sa tingin mo, sasamahan kita ng paulit-ulit ng wala lang? Gusto kita. Gustong gusto. Kung sex lang habol ko sa iyo, wala na ako dito ngayon. Kasi first time pa lang, nakuha ko na iyon sa iyo". Natigilan siya. Napatingin sa akin. Ngumisi. Heto na naman. Natunaw na naman ako. Akala ko, hindi niya naintindihan ang sinabi ko. Maya-maya pa, inakbayan niya ako na halos nagyayakapan na kami. “I love you”. Putang ina. Ano na ito? Hindi muna kita sinagot. Pinakiramdaman ko kung sincere ka. “I love you too.”  Totoo yun. Sa mga panahon na ito, napadami na ang nainom mo.

Ang saya saya ko. Lalo na noong hinalikan mo ako sa labi.

Natapos ang gabi ng maayos. Pero ni hindi ka nag-text kinabukasan.

Pero hindi pa ako handang bitawan ko matapos ang mga nangyari nung huling beses na naginuman tayo. Tinanong ko ang isang kaibigan mo kung ganun ka ba talaga. Sabi niya, tamad ka daw talaga mag-text. Sabi niya, ‘wag daw ako agad mag-give up sa iyo. Sabi niya, noong unang beses na nakita niya tayo na magkasama, may “spark” daw. Bagay daw tayo. At ang pinanghahawakan ko na sinabi niya, seryoso ka daw sa akin.

Pero dahil galit nagtatampo na din talaga ako sa iyo, huli na sanang text ko sa iyo ang “Ingat ka jan sa gapo. Pagbutihin mo trabaho mo. Miss na kita.”, tapos ide-delete ko na ang cellphone number mo at magmumukmok ako ng isang lingo tapos OK na. Magmo-move on na ako. Pero nag-reply ka pang hayop ka. “Thanx Francis. Kita tayo ‘pag nakauwi na ako.” Putang ina.

Nangako ka sa akin na babatiin mo ako ngayong Valentine’s Day. Mas nauna pa nga kita batiin kaysa kay Potter e. Pero as of 1:21 PM, wala ka pa din text.

Gulung-gulo na ako sa iyo.

Pero wala akong sinisisi sa lahat ng mga nangyayaring ito sa akin. Kasalanan ko lahat ito. Meron na nga akong karelasyon, nakikipaglandian pa ako sa iyo.

Pero masaya kasi ako sa iyo e. Mahal nga kita, ‘di ba?

Susme. Ano na ba nangyayari sa akin.

Karma ito. Karmang maliwanag. Tsktsktsk…

Ang saya saya!!!

At dahil maganda ang gising ko ngayon at inspired kami kumanta ni Kuya Alvin, isang kaibigan na wala din kasing-ningning ang star complex, eto ang aking unang sampol.

BABALA: 'Wag mo itodo ang volume. Mabibingi ka!!! Bwahahaha!

Chasing Pavements (a Gabe Bondoc's cover):


Fallin' (a Janno Gibbs' cover):


P.S: Aayusin ko na sa mga susunod. Pagbigyan niyo na ako. First time ko pa lang naman sa paglalagay ng mga recordings chorva e. LOL.

Aayos na ako. :-/

I forgot our monthsary. Again.

Hahaay. The week could have been fun but the thought of forgetting (for the nth time) our monthsary bothered me. I lost focus. All along, I was thinking of how I can get out of that sh*t. For those times that I forgot the god damn date, I was able to pull off believable excuses.

Usually, he would just text me with “Happy monthsary” with a frowning smiley at the end of his message. That’s my cue to offer him my apology and lay my excuses. But this time, it’s different. He texted me with a very striking “nagiba ka na nga”. No frowning smiley. But those plain words are charged. Drama princess na rin si Potter? Oh no.

I called him up and sincerely said “sorry, nakalimutan ko talaga”. Then a moment or two of dead air. I was frustrated. I expected him to curse me (I know he can’t. He doesn’t curse). I expected him to yell at me (Oh yes, he can). In an alarmed tone, I said “O ano?”. Then he hang up.

That made me think. Big time. Siguro, kahit na magaling ako magtago at magsinungaling, he knew that I was doing something else. I’ve been telling my friends that “love” and “sex” are mutually exclusive things for me. I know how to play. I also know that I love Potter. Siya lang.

Pero lately, nasobrahan yata ang paglalaro ko. Marami na yata ako nabigay sa mga kalaro ko at napansin na ni Potter na kulang na ang binibigay ko sa kanya. Hahaay…

Last Friday, he texted me “Sa Sat. Usap tayo.” I am expecting this. No. I’m expecting something worse like he would broke up with me via SMS. Paranoid much.

Last Saturday, as agreed, he came to our house. He talked about how stressful his job was. I listened. He kept on talking. In any moment, I expected him to tell me how disappointed he was of me. But he never did. I saw a very tired Potter. This is bad. Before we went to bed, pinangunahan ko na. “Sorry” (with smoldering stare). He said nothing. He was just staring at me the entire time. Blank face. Tsk. That almost killed me. “Ano ba? Magsalita ka! Magalit ka!”. Finally, he gave a cute smirk. Then a sigh. “Ah yun ba? OK na yun. Ang mahalaga, mahal mo ako. ‘Di ba?” I was petrified. OMG. This is not Potter’s typical behavior. In our 3 years + of relationship,  siya yung mas nagsna-snap at ako naman ang mostly nakikinig lang at magsasalita lang pag medyo malamig na ang sitwasyon.

“OK ka lang?”

“OO naman”, a chuckling Potter replied.

“Weh?” (I was trying to make him laugh some more)

“OO nga!”

“Hindi mo ako aawayin?”

“Naku. We had enough of that. Maybe this time, mas magwo-work ito kung magi-intindihan tayo”

I can’t say a word. Tumaas pa nga ang kaliwang kilay ko. Owver.

“Pero mahal mo pa rin ako, ‘di ba?”

I gave him a hug. “Salamat ha. I love you”

At natulog na kami.

Pag-big nga naman. J

Laro ba 'to?

Remember Kuya No. 1 sa aking post entitled “Live a Happier Life :-))"?

Kuya No. 1: San ka?
Me: Office. Ikaw?
Kuya No. 1: Bahay. Walang magawa. Bored na ako.
Me: Oh. So ano plano?
Kuya No.1: May lakad ka tonight? Inom tayo?
Me: Wala naman. Sige. Text na lang kita. May pinapa-rush sa akin ang Boss ko eh.
Kuya No. 1: Ok. Asahan kita ha. May problema ako e.

Tinapos ko agad ang pinapatapos sa akin ng Boss ko. Tapos sumilip agad sa Facebook para i-check kung on-line pa si Kuya No. 1. Positive. Binalikan ko ang FB conversation namin. May problema daw siya. Hmmm… Napaisip ako. Siguro big time at kailangan ng alak. Siguro babae. Siguro barkada. Siguro pamilya. Hahaaay…Considering na hindi naman kami talagang close, sumuko na ako sa kaka-assume.

Pero iba ang nararamdaman ko sa inuman na ito. Bonggang kaba. Kinailangan ko humingi ng payo sa isang kaibigan.

Me: (After telling him na kinakabahan ako sa invitation no Kuya No. 1)
Friend: Ay, kinakabahan ka kc alam m0ng mer0n kang ga2wing KASALANAN. Wahaha!
Me: haaay naku. siguro nga. pero ibang kaba ito eh. :(
Friend: Nahu2l0g ka na sa kanya!
Me: Putangna. Wag ka nga ganyan.
Friend: Ui! Pagpa2lit n c p0tter para kay kua 1. Wahaha!ü Hindi ka mamu2tla? 22l0y k pa b mea ha? 00 o HINDI?
Me: Nagiisip p ako. Ano advise mo. Tuloy o Huwag?
Friend: Kc depende naman un sau. Kung ikaliligaya m0h naman ang pagpunta dun eh. Kas0 kung mer0n kang nafefeel n d maganda, wag n lang dba? Bka kung anu pang mangyari. Besides, t0d02 gala ka na dis past few weeks.
Me: Tuloy o Hindi?
Friend: HINDI!  Dba sbi m0h ayaw m0h ng mattempt? Pinipigilan m0h n un. Pagpa2l0y m0h lng un. Aminin m0h, d ka makatiis?  Dba sabi m0h iniiwasan m0ng gumawa ng d maganda. Kpag pumayag ka sa al0k ni kua, Given na un n me mangya2ri. Nagets m0h na?
Me:  Hindi ako papayag na may mangyari. Solb na ako sa 1 beses lang. May problema daw siya. Kaya ayun, kailangan lang yata ng kausap. Nakokonsensya naman ako pag ii-ignore ko lang.

Kahit na ang lakas ng ulan at mas masarap sana matulog sa bahay, pumunta ako (sorry Friend). Hindi ko kayang baliin ang pangako ko kay Kuya No. 1 sa panahong ito. Habang nasa biyahe,  tinext ko yung mga high schook friends ko na kasama ko nung 1^st time na pumunta ako sa subdivision niila Kuya No. 1. Wala reply. Mas lalo akong kinabahan. Putangina naman. Ako lang mag-isa? Gusto ko na sanang mag-back out nang tumawag si Kuya No. 1 sa akin.

Kuya No. 1: 'San ka na? Kanina pa kita hinihintay (may bakas ng pagkairita sa boses niya).
Me: On the way na. Pero nagdadalawang isip ako. Si (bugaloo) at si (pilay), hindi nagrereply sa mga text ko. Ako lang mag-isa. Nahihiya naman ako (sigh here). Kinakabahan ako.
Kuya No. 1: O, kung ayaw nila sumama hayaan mo na sila. Ikaw lang naman talaga gusto ko makasama tonight eh. Tsaka bakit ka kinakabahan? ‘Di ba in-assure na kita na walang mangyayaring masama sa iyo basta’t kasama mo ako? ‘Di ba?
Me: Oo na oo na. Malapit na ako. Sige. Text kita ‘pag nasa gate na ako ng subdivision iyo.

Sa totoo lang, sa halip na kiligin ako sa mga sinabi niya, tumodo na ang kaba ko. Naguguluhan ako. Susme. From the eternal words of the great Nishiboy, “what am I doing with my life?” LOL

Pero wala pang ten (10) minutes, nasa gate na ako ng subdivision nila. At nang akmang kukunin ko ang cellphone ko mula sa bulsa ng U.P jacket ko, palapit na siya sa akin. Putang ina. Muntik na ako tumakbo. Si Kuya No. 1, naka-boxer shorts at muscle shirt lang kahit na hanglamig…. May isang extra payong pa na I assume, para sa akin.

Kuya No. 1: Takot pa?
Me: OO. Pero hayaan mo, lilipas din ‘to (sa totoo lang, ihing-ihi na ako sa kaba at lamig.tsk)
Kuya No. 1: O eto payong. ‘Wag ka magpaulan. Ako, kagagaling ko lang sa sakit.
Me: ‘Wag na. OK na ako sa hood nitong jacket.
Kuya No. 1: Pasaway ka talaga. Halika nga dito (habang inakbayan ako at hinila palapit sa katawan niya)
Me: Ok na OK na. May yosi ka (read: na-stress si tanga LOL)?

‘Pag dating namin sa bahay nila, pumasok siya sandali. Susme. Hindi ko alam kung sino ang ite-text ko. Gusto kong may makaalam kung nasaan ako sa mga panahong yun para kung mawala na lang ako bigla, may lead sa kaso. Seryoso yun. Pero na-blangko ako. Lumabas agad si Kuya No.1 at may dalang yosi.

Kuya No. 1: Gusto mo ng yosi ‘di ba? O.
Me: Oi. Salamat. Matutulog na yata sila (kapamilya ni Kuya No. 1)
Kuya No. 1: Ah. Oo. Hayaan mo lang yan. Nagpaalam naman ako na may darating nakaibigan ko e. Dito ka matulog ha.
Me: (this time, medyo naiibsan na ang kaba ko. Siguro dahil na rin sa yosi?) O. Sige. Ite-text ko lang si Mama.
Kuya No. 1: OK. Sabihin mo ihahatid kita bukas sa inyo.
Me: (This time din, medyo nagsi-sink in na sa akin na napa-mushy na nga si Kuya at pwede na din kiligin ng kaunti) Sige na sige na. Magpabili ka na ng alak. Kung makita mo si (kuyang may Listen ni Charice sa cellphone niya), isama mo na. Baka ma-bore ka kasi sa akin.
Kuya No. 1: Sige. Sandali lang ha.


Nang bumalik si Kuya No. 1, kasama na nga si Paul. Kasama na din si Dan (bading din).

Me: O, game na para makarami.
Kuya No. 1: San mig light lang yung sa iyo para ‘di ka agad malasing. Galing ka ng trabaho ‘di ba?
Dan: Yown! (Tawa ng malakas)
Me: Eh kaya nga tayo iinom ngayon para malasing ‘di ba? Hahaha. O, ano yung problema mo? Kwento mo na.
Kuya No. 1: Mamaya na. Tsaka sa iyo ko lang gusto sabihin yun. (at kumindat pa si tanga sa akin)
Dan: OMG. Alis na lang kaya kami ni Paul?
Paul: ‘Wag naman (read: sabik sa alak si tanga LOL)

Kwento dito. Bola doon. Inom dito, buga doon. Masaya naman ang inuman na ito. Hindi nga perfect (kasi walang videoke o kaya dumadagundong na sounds) pero OK na din. At least this time, wala na masyado tensiyon.  Komportable na. Ubos na ang alak. Aaminin ko, napalakas ang inom naming lahat.

Dan: O, bili pa ako?
Paul: Siyempre. Ano gagawin natin, tutunganga?
Me: Sige. San kayo bibili? Sama ako!
Dan: ‘Wag na. Dito ka na lang. (tawa here. Isang mapang-asar na tawa sabay tingin sa amin ni Kuya No. 1)
Me: Tse!
Kuya No. 1: Ayaw mo?
Me: Gusto! (tawa ng malakas here)


Putang ina. Lasing na ako. Nagsisimula na akong lumadi eh. LOL


Kuya No. 1: O bakit may singsing ka? Dalawa pa.
Me: O. ‘Di ba sinabi ko na sa iyo last time na may boyfriend ako? Yung isa, binigay niya nung 1^st monthsary namin. Yung isa, nung 1^st anniversary namin.
Kuya No. 1: Ilang years na kayo?
Me: 4 years na sa August 26. Bakit?
Kuya No. 1: O, ang tagal niyo na pala ng boyfriend mo eh. Bakit ka pa nandito?
Me: ‘Di ba ikaw yung nag-invite sa akin? Sabi mo may problema ka kaya gusto mo uminom?
Kuya No. 1: (Halakhak here) Ah yun ba? Bored lang ako. Tsaka nami-miss kita e.
Me: Putangina. Seryoso?
Kuya No. 1: Oo nga. OK na sana kaya lang ngayon may problema na talaga ako.
Me: O ano na yan this time? Bored ka na ulit? Inaantok ka na? Hahahaha!
Kuya No. 1: Pano na ako? May boyfriend ka na pla e.
Me: Ganun? Kaya ko naman kayo pagsabayin eh (thinking na nakikipagbolahan lang si Kuya No. 1 sa akin kaya nahiritan ko siya ng ganito, sabay halakhak)

Dead air. Awkward. Nakakahiya kasi napalakas ang tawa ko. Si Kuya No. 1, nagiba ang mood. Nalungkot. I feel na genuine ang lungkot na iyon considering na masayahin ang disposisyon niya mula nung una ko siyang makita.

Me: Ay. Ano ba. Ano ba plano mo kasi? (read: Katorse? LOL) ‘Di ba may girlfriend ka?
Kuya No. 1: Iba ka eh. Basta. Masaya ko ‘pag nakakasama kita.. Parang gusto ko bukas kasama ulit kita.
Me: Aw.

Yumakap siya. Mahigpit. Nakaka-suffocate na yakap.

Me: Oi. Iba na yan ha. (virgin tawa here)

Hindi nagsasalita si Kuya No. 1.  Hinaplos ko na lang yung buhok niya. Walang gustong magsalita ni isa sa amin.

Hindi fake ang moment na ito.  Alam ko . Masaya ako. Ganito ang feeling ko nung una kaming mag-hug ni Potter. Ito yung tipo ng yakap na ini-enjoy lang at normally hindi nauuwi sa sex.

Magkayakap pa rin kami nung dumating si Dan at Paul. At gaya ng dati, natawa ulit si Dan. Si Paul naman, parang na-shock.

Me (to Paul): O bakit?
Dan: Hahaha. ‘Di yumayakap kahit kanino yan si Kuya No. 1. Kahit sa mga babae.
Paul: Lasing na yata yan eh. Oi, pumasok ka na.
Kuya No. 1: (Habang dahan-dahan na kumawala sa pagkakayapos sa kin) Hindi no. Bumili ba kayo ng yosi? Pulutan?
Dan: (Halakhak)
Paul: Pinapaalis mo ulit kami?
Me: (Kilig much. Wagas na kilig)

Masaya ang gabing yun kahit na natigil din ang 2^nd round ng inuman dahil lumubas ang tatay ni Kuya No. 1. Naiintindihan ko si Sir. Bata pa nga naman si Kuya Nio. 1 (22 y.o) para magpakalango sa alak.

Ako, lango na din. Sa alak. Sa yosi. Sa yakap, ni Kuya No. 1. :-)

Ngayon, confused ako. Hindi ko alam kung naglalaro lang si Kuya No. 1. Hindi ko din alam kung ano ang next move ko. O maghihintay na lang ba ako ng next move niya.

Kung naglalaro lang siya, naku masakit ‘to sa bandang huli. Makipaglaro na lang din kaya ako?

-*-

P.S:

Naiwan ko ang U.P jacket na suot ko that night. Kahapon, dinaanan ko kay Kuya No. 1. Gaya ng dati, nandoon lang ako nag-hintay sa gate ng subdivision nila. Kagigising niya lang ata.

Kuya No. 1: Naiwan mo. Nagmamadali ka kasi umuwi nun e. 'Di ba sabi ko ‘dun ka na lang matulog sa bahay?
Me: (Lying) Ah, may lakad pa kasi ako nun.
Kuya No. 1: ‘San naman?
Me: (still lying) Family thing. O, una na ako. May pasok pa ako bukas eh.
Kuya No. 1: I-text mo ako. Madami tayo dapat pag-usapan.
Me: (Puzzled) Sige.

Habang chine-check ko ang jacket ko, may nakita akong panyo. Panyo niya. Ambango. Siyete. Gayumahin ko na kaya? :-)

Sorry boys, Claire has to leave :-P

On this day, another dear friend of mine will leave and go back to KSA...She's also a nurse. One hot nurse :-). Pero hindi ako magda-drama. OK, i'll try not to. I'll just make this simple pero tagos hanggang bone marrow mo.

Medyo na-late man ang start ng ating friendship (H.S lang tayo naging mag-classmate), wala naman yun expiry! Tsk, mayaman na nga ang KSA, dinadagdagan pa ng isang katulad mo na mayaman sa ganda at bait. To you little miss sunshine, enjoy your stint there. 'Pag check na ang rampa mo jan, uwi na agad. Alam mo na 'teh, pila balde ang mga boys sa dance floor (*wink)! Hindi ako magsasawa na bakuran ka sa mga chaka na dancing jologs at ihatid ka sa bahay niyo after partey.

P.S: Aminin mo 'teh, ia-alay mo sa akin si darker Gerald Anderson! :-))

Afternoon delight with Kuya Alvin

Halaw sa kulitan naming magkaibigan sa Facebook:

Me: Kuya Alvin, malandi ba ako?
Kuya Alvin: Slight.
Me: Slight? Sabi mo dati ubod? Sweet kaya ako.
Kuya Alvin: Sweet and sour!
Me: Ikaw Sweet Lapus
Kuya Alvin: Ikaw sweet dreams beautiful nightmare!
Me: Ikaw sweet potato.
Kuya Alvin: Weh?
Me: Naman!
Kuya Alvin: Ikaw sweet surgum!
Me: Susme. May surgum ba? Akala ko sorghum?
Kuya Alvin: Ay, yun nga! LOL. Ikaw sweet spakes.
Me: Putangna. Kung anu-ano na lang?
Kuya Alvin: Haha. Meron pa!
Me: O ano pa?
Kuya Alvin: Sweet chili sows. LOL
Me: Ay. Galit na galit ah. Ang dami naiisip eh.
Kuya Alvin: LOL. Di naman.
Me: Ikaw sweet shirt (as suggested by Jhogo)
Kuya Alvin: Pwide

Tambling! Hahahaha...:-))

Presenting, ang walang kakwenta-kwenta kong kausap (joke):

After five (5) minutes of posting, nag-request si Kuya Alvin na ang picture na ito na lang daw i-attach ko sa entry na ito LOL:

P.S.

Sa mga susunod na post ko na lang gagandahan ang story ko tungkol sa iyo ha. Hehehe...

Goodbye for now, partey again tomorrow

Natagalan din bago ako nakapag-post ulit. Napadalas kasi ang partey ko with friends. I remember a week na tatlong (3) partey ang in-attend-an ko. Yung isa dun, sa elbi (Los Baños) pa. Speak of time management maka-partey partey lang.

Sa mga panahong sinusulat ko ang entry na 'to, sisinghot-singhot ako. Hindi dahil emo at nagu-umiyak ako pero dahil tinamaan ako ng flu. Sinasabayan pa ng ubo na lume-level sa kahol ni Brandy (famous dog ni Kuya Alvin).

Yesterday, a friend of mine left and went back to some middle eastern country. She's a nurse and was here in PH for around two (2) months for vacation (according to her, but homecoming for me). And just so you'll have an idea of how we are as friends..eto. Para sa iyo ito, Bienmelyn Rocio Lagasca:

- Ikaw na Grade 2 pa lang hanggang 4th year H.S, magka-klase na tayo.
- Ikaw na Grade 3 pa lang, nambugbog ka na ng kaklase (i.e., Timothy Baylon) dahil ninakaw niya yung I.D mo at nung sinasauli na sa iyo eh biglang nag-confess ng puppy love niya sa iyo. Ayun. Nag-amok ka tuloy.
- Ikaw na sinasama ako sa bahay niyo noong Grade 4 para kunin ang xylophone mo. Tuwang-tuwa ako na tumugtog nun kasi pangarap ko na makasali sa drum ang lyre band ng school at alam kong alam mo na you're doing me a favor sa tuwing pinapahiram mo sa akin ang xylophone mo.
-Ikaw na nagbansag sa akin ng "chuckie" na hanggang sa mga panahong ito eh pinapangatawanan ko.
-Ikaw na Grade 5 or 6 eh nakipagsabunutan sa isang kaklase (i.e., Lea?). Wonder sabunutan kasi with matching gulong-gulong pa kayo sa sahig natin.
-Ikaw na 1st year pa lang, hindi na nagkalayo ang ating mga upuan. Since then, walang humpay at wagas ang pangungupal natin sa iba nating classmates.
-Ikaw (at si Badet) lang ang nakasakay sa panatisismo namin noon kay Leila Barros ng Brazil nung 2nd year tayo.
-Ikaw na ang napasama sa Top 10 noong third year pero absent ka naman nung in-announce ni Ma'am Dignos. Kailangan mo pang puntahan sa bahay niyo para marinig mo ang good news and in turn silbihan kami ng meryenda. Haha!
-Ikaw na nag-shine talaga noong senior prom natin.
-Ikaw na hindi nakalimot mag-text and i-friendster ako noong mga panahong kailangan kong lumayo for college (sa elbi ako while ikaw, sa Q.C nagaral)
-Ikaw na nandoon nung nag-prepare si Mama ng surpirse partey for me noong grumaduate ako from college. At first, ayaw ko talaga ng partey na iyon kasi mas gusto ko mag-celebrate sa elbi. Pero dahil andun ka, naging extra special ang celebration.
-Ikaw na present din kapag gumigimick tayo sa NovaStop kapag may sahod na ako galing sa TeleTech Nova.
-Ikaw na most of the time eh naka-pout sa mga pictures mo.
-Ikaw na ang nagpasalubong sa akin ng chocolates as soon as nagbalik-Pinas ka. At pinayagan mo pa ako kumupit ng more chocolates para may suhol sa nanay ko for going home late again. Haha!
-Ikaw na laging may invitation sa akin para pumartey at ako naman na walang tinanggihan sa mga invitations mo, masulit ko lang ang rare time with you while on vacation ka.
-Ikaw na kung pumartey eh wagas din.
-Ikaw na merong Ival. :-))
-Ikaw na. Ikaw na nga Bhien!

  

- At ikaw na cry baby! Aminin mo, hindi ka naman iiyak sa post na ito eh di ba?


Hanggang sa muling pag-partey partey natin! Ingat dyan. Alam kong sahod-balde ang laway ng mga Arabo diyan sa iyo. Hahaha.

Mami-miss mo ako. Aminin mo yan 'teh!


P.S.

Sa isang kaibigan na feeling niya eh lagi siyang iniiwan o iniwan ko siya...read this. Feel me. And try to remember how I tried to remind you yesterday na walang iwanan while i'm sulking because I need to say (temporary) goodbye to a friend. OO, kinokonsensiya kita. LOL

Live a Happier Life :))

First workday of the year. Hahaaay!!! Excited? Nah. Pero dahil ang New Year’s resolution ko ay simple lang, i.e., to live a happier life, magba-blog muna ako. J

DISCLAIMER: Ang mga susunod ninyong mababasa ay naglalaman ng mga maseselang detalye. Bading na bading nag paraan na pagsusulat na ginamit. Hinihiling po ang inyong malawak na pangunawa. Kung may hindi naintindihan na salita, i-comment niyo lang. Ie-explain o ide-define ko sa inyo. J

Ang daming nangyari sa akin nung nagdaang Christmas break. Well, aside from singing in a wedding (haay finally), napa-dami yata ang chorva ko (wink). Pero owver yata yung "napadami" kasi dalawa (2) lang naman.

Nung December 23, 2010, a highschool friend of mine promised me na may ibu-bugaloo daw siya sa akin na menthol. Wala akong clue kung ano hitsura o kung ilang taon na. Pero hindi ko na inusisa. Baka maunsiyame pa. Pumunta muna ako sa birthday party ng barkada kung saan andun din ang dakilang bugaloo. Medyo natagalan ako kasi galing pa ako ng opisina. 'Pag dating, more yaya agad. Ako, more sama din naman agad. Wit na papilit. While clueless ang mga dabarkads namin, kaming dalawa, rumampa na. Punta sa place ng mga menthol na kontak. Sabi ng bugaloo, wit na daw eksena. ‘Pag tinuro nya daw kung sino ang “padala ni mayor” para sa akin, gora na. Pero ‘pagdating namin, ang mga hitad, gusto pa ng nomo. Givesung naman si bugaloo. The Bar agad para mabilis malasing. Pero hindi naman kami uminom. Personally, natatakot ako. Eh kung magkatakbuhan? LOL. After ilang shots ng mga hitad, na-bad trip. Hindi naman daw kasi kami umiinom. Hahaha… Akala ko coke zero na. But no. More hatak na sila. Tsktsk. Mga menthol talaga sa Bagong Silang, makati pa sa gabi. Pero sabi nga ni bugaloo, wit na eksena, sama na ako. Ang nireto sa akin ay si Niño, 17 years old (read: Hello Bantay Bata?) at balingkinitan (read: not my type of body). Chusi ampota. Pumwesto na kami. Pinatay ko na ang expectations ko. Ang mantra ko nun, matapos lang OK na. Pero na-surprise ako. Siyeet, napalaki. J Natapos ng maluwalhati ang eksena. Makalipas ang ilang minuto, ang bugaloo ko, hindi pa rin tapos. Napatagal nga! Ang classic nyan, ‘pag balik naming sa party, hindi na kami nakapag-deny pa. Dahil sa napatagal nga, obvious. Siyeeet. Pero kebs lang.

Kagabi (January 2, 2011), nag-text ulit si Bugaloo. Magsimba daw kami (for a change). Kahit pagod pa galing byahe, gumow ako. Pero nauna na ako pumunta ng simbahan. Suot ko nag simpleng striped t-shirt (read: hindi lang ang sneakers ang striped huh). Nang malapit na matapos ang misa, may I enter pa lang ang hitad na bugaloo. Pasaway. Si puta, naka-striped polo shirt din. Tsktsk. After ng mass, isa pang highschool friend na choir ng simbahan ang nakita naming. Naka-striped din si bakla. Susme. Na-stress ako. Habang palabas na kami ng simbahan, nakita din namin ang isa pang baklang highschool friend. May I suggest siya na since magkakasama naman daw kaming apat (na very rare mangyari), rampa daw sa may isang subdivision malapit lang sa simbahan. Ang kuda ni pilay (may polio si Bakla No. 4), marami daw otoko na BY dun. Hesitant ako. Seryoso. May pasok na kasi kinabukasan. Pero basag trip kasi kung uuwi ako. Kaya gow ulit.

Isang pangkat ng kalalakihan (na katatapos lang mag-basketball) ang sumalubong sa amin. Toroy. Tama nga si Pilay, BY nga. Pero parang mga boogiemen. Afraid. Puta. Gusto ko na umuwi. Pero more pilit si pilay. Estima dito, papampam doon. Nagpainom na si gaga. Habang lumalaon, nababawasan ang mga otoko. Haha… Coke zero yata. Napauwi na rin yung isang baklang nagchoi-choir. Tsktsk. More nomo. 12:00 na, anim (6) na lang kaming natira. Lasing na sila. Ako hindi kasi tinatapon ko yung mga tagay sa akin. Haha! Ang mga menthol, madadaldal. At dahil ako lang ang hindi lasing sa aming koponan, ako na ang bumangka sa kwentuhan. Kwentuhang barako na ‘to. Hindi daw nila akalain na ako daw ay (wink). Kwento. More kwento. Hanggang sa magpatugtog ang isa gamit ang cellphone niya. Naloka ako. Glee mode si Kuya. At dahil music na ang usapan, palong palo ako. Natuwa ako talaga sa kanila. Kaiba ang kanilang mga trip na music. Akalain mong may Listen ni Charice sa phone ni Kuya? LOL. Pero effective kasi napalagay talaga loob naming sa isa’t isa. Si bugaloo, nagising. Eeksena ata. More flirt si tanga. Pero dahil nga lasing na ang mga menthol, pumapatol sa mga hirit ni bugaloo. Seryoso, nanlaki mga mata ko sa gulat. Eto ang naintindihan ko sa kanilang paguusap:

• Ang bet ko, si Kuya No. 1 (22 y.o, super OK, kinulang lang ng height LOL), nag-Dubai pero after one (1) month, umuwi din agad. Kursunada daw kasi siya ng Boss niya. Si tanga kasi, pumunta ng Dubai ng walang balbas and/or bigote. Ayun. Gumamanda daw katawan niya gawa nga ng gym ng gym 'pag balik dito sa Pinas kasi wala magawa. Aminado na may karanasan na sa ehem...

• Si Kuya No. 2 (super bata, 15 y.o) - - - not interested. Palong palo ‘pag dating sa karanasan sa ehem…
• Si Kuya No, 3 (25 y.o yata), mukhang military. Zero experience sa ehem. Naniniwala ako. Lalaking lalaki kasi.

  

Pumaparaan si bugaloo. Irita. Si pilay, gusto na umuwi. Shenglot talaga si bakla. Ihahatid na sana nila kami pauwi kaya lang, Biglang akbay at hirit si Kuya No. 1 sa akin: “Ano balak? Sogo?”. Tambling. Syeeet. ‘Di ko kinaya. Natameme ako.

Si Kuya No. 2, nag-suggest na kumain muna ng instant noodles para kahit papano makagulapay si pilay. Pabor J. May we enter sa bahay ni Kuya No. 3. Naku. Kinabahan ako. Tsktsk… Habang nagluluto si Kuya No. 3, nasa isang couch lang kami ni bugaloo at ni Kuya No. 1. Biglang hirit si Kuya No. 1: "Ayos ka ‘pre ah, cool ka." Tambling moment number 2. Eksena na ‘to. Wit na ako pakialam kay bugaloo kahit alam ko na bet na bet niya si Kuya No. 1. More apply ako ng natutunan sa FHM magazine (how to seduce a guy). More masahe sa likod ni Kuya. Ang tigas, tapos yung “M” form chorva na sa may pelvic area ni Kuya No. 1. Sabi sa FHM, don’t touch “it”. Eh ‘di don’t touch. Pero si Kuya No. 1, tinablan yata. Bumukol eh. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napahawak ako. Nagustuhan naman ni Kuya. “Mahirap mabitin yan”. Tambling moment number 3. Si Kuya No. 2, ayun umuwi na. Hindi na kaya ang antok. Si bugaloo at si Kuya No. 3, may I enter the room na. Natira sa couch ako at si Kuya No. 1. Putang ina. Lalabas na yata puso ko sa kaba. May I apply ulit ng massage as per FHM. Yun na! Nangyari na nga. Gusto ko yung mga ingay na ginagawa niya. Very real. Hanggang sa hindi na niya kinaya at hinubad na talaga niya ang super nipis na short niya. Nag-enjoy yata ng sobra sobra si Kuya.

Pero ang comment ko lang, kung anong laki ng katawan niya yun naman ang…hahaaay…

Pero OK na din. Katawan mo pa lang Kuya No. 1, ulam na. J

P.S: Hindi lang naman “more chorva” ang nasa isip ko ‘pag sinabing “happier life” sa 2011. :)